Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion (UK) Skiffle - Dixie - Gospel Pallieter Café Herselt (21-09-2024) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info band: Luke Philbrick © Rootsville 2024

It's that time of year again...is een quote die we meestal met Kerstmis bovenhalen maar in het 'Pallieter Café' te Herselt wordt deze term in de zomer bovenghaald, of in dit geval de nazomer, want 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' zijn in 't stad. Sinds 2022 hou ik de kalender angstvallig in het oog want Luke Philbrick en zijn kornuiten dat mogen we niet missen. Zo hadden we ook enkele anderen opgetrommeld om dit met ons te beleven ook al mocht dit niet bij iedereen geweten worden ;-)

Skiffle was in de 50-ties enorm populair in het Verenigd Koninkrijk, in die mate zelfs dat de 'Big Four' aka 'The Beatles' onder 'The Quarrymen' als skiffle groep begonnen. Wij leerden in de jaren 60's en 70's skiffle kennen via Ferre Grignard. Het  is een muzieksoort die in de jaren twintig en dertig in New Orleans ontstond en afgeleid was van Dixie, Folk, Gospel en Jazz. De traditionele skifflebands bedienen zich van voornamelijk huishoudelijke artikelen om op te spelen zoals het washboard. Daarnaast zijn een akoestische gitaar  samen met een  banjo gebruikelijke begeleidingsinstrumenten. Dus zijn we op deze zaterdag klaar voor een infuus van deze diverse stijlen. Een zaterdag die in het teken zou staan van Dixie en Gospel, en dit net nu de dorpsherder van Herselt niet aanwezig was.

Luke zelf begeleid zich op dobro, banjo en gitaar maar blijkt later dat zowat geen enkel snaarinstrument geheimen kent voor hem. De 'Solid Gone Skiffle Invasion' dat zijn Anthony Grant op klarinet, saxofoon en fluit, Glen Miles op de staande bas en 'Jake Philbrick' un het gezelschap van een alleszeggend washboard. Hun roots ligt in de buurt van Bristol en Gloucester (Cathedral).

Wanneer je deze 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' de eerste keer komt te ontmoeten zou je denken dat het een stelletje losgelaten straatmuzikanten zijn maar geloof me niets is minder waar want hier staan voor ons vier bijzonder getalenteerde muzikanten. Luke Philbrick die moet tijdens zijn geboorte volledig zijn ondergedompeld in de doopvont want gospel is het keywoord bij zijn 'Solid Gone Skiffle Invasion'.

Onze muzikale trip op deze zaterdagavond begon met onder de metalen klanken van Luke's dobro, de dromerige geluiden uit Anthony's klarinet en de zalige harmony backing vocals van Glen, Jake en Anthony voelden we het tot in onze kleinste teen, dit zat snor. Openen deden ze hier op deze 'Pallieter Sessions' in het Gospel stramien en uit 'The Book of Exodus 5.0' kregen we dan 'Let My People Go' aka 'Go Down Moses'.

Voor zij voor wie deze 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' een primeur waren, wel ...die lieten meteen hun goedkeuring blijken. Ook met hun 'In My Time Of Dying' werden hun aanstekelijke grooves moeiteloos overgebracht naar de aanwezigen. Het is bij dit viertal de evidentie zelve dat ze gewillig komen te wisselen van instrumenten en zo werd het tijd voor Glen om de banjo ter hand te nemen en door zijn 'Tom Waits' klankkleur vielen de monden zo open van bewondering.

Met zulk een imposante stemintonatie kan het niet anders of er moest tussen de originals ook eentje verschijnen van die briljante songsmid uit het zuiden van Californië en dus kwam hij ons te verblijden met 'Chocolate Jesus' van Tom Waits dit aangevuld door de heerlijke saxofoon klanken van Anthony. Hopend op nog een vervolg van dit moois was het toen weerom de beurt aan Luke Philbrick met eentje over paranoïde worden.

Nog voor het einde van 'deel 1' werden we dan nog verrast op enkele mooie originals waarbij de nummers arm waren aan lyrics maar bijzonder rijk aan een instrumentaal gedeelte, getuige daarvan was 'Yours'. In een mix van slide en Gospel werd het dan tijd om even onze monden dicht te laten vallen van bewondering en zodoende de tijd om even op adem te komen.

Bij het begin van 'deel 2' brachten ze ons even richting Balkan en werden we betoverd door de klarinet klanken die wel veel weg hadden van die van een Acker Bilk, wij genoten onmiddellijk terug van hun aanstekelijke muziek. Tijd ook om na een skliffle versie van 'St. James Cathedral' het woord te laten aan Luke's broer, Jake Philbrick. Het 'washboard' werd zo ingeruild voor een Dobro en het brengen van enkele eigen nummers.

De versterking op percussie kregen van Luke on the spoons en van Anthony leeden we zo dat we meer 'Westmalle Trappist' moesten leren drinken om goed op de dwarsfluit te leren spelen. Ian Anderson was er niet bij. Meer uptempo dan waarbij we een stukje Irish Folk te verteren kregen waarna we na enkele 'inside jokes' het einde voelden naderen met 'Lonesome Traveller' met een Glen op de slappin' bass. Alles kan, alles mag, want onze avond kon niet meer stuk en daar waren die van 'Gevarenwinkel' het volmondig mee eens.

Helaas kregen we maar '1' nummer meer en met de traditionele 'sea shanty' 'Drunken Sailor' konden wij uiteraard niet anders dan aan onze eigenste skiffle band 'Ferre Grignard' denken...Oh, What A Night! We namen dan maar afscheid van deze geweldige 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' met de wederzijdse belofte, CU in 2025! Ook aan die van Tongeren en die wijk in het noorden...we misten enkel nog ons Leentje :-(